Hoe een Wees die Koningin Werd, een Natie Redde

Wat komt er in je op als je aan het woord 'wees' denkt?

Je zou kunnen denken aan een eenzaam kind in een weeshuis dat bidt om een plek om thuis te noemen, blote voeten en vuile kinderen die langs de weg om eten bedelen, of een jonge en onvoorbereide moeder die haar baby in de handen van vreemden achterlaat.

Wat je je waarschijnlijk niet had voorgesteld, is een mooie koningin gedrapeerd in de mooiste gewaden en feestend in een koninklijke feestzaal met een koning.

Ik weet zeker dat koningin Esther zelf nooit had kunnen vermoeden dat op een dag, een wees zoals zijzelf, uit de sloppenwijken van Susa in Perzië (het huidige Iran) zou gaan om alle verbannen Joden vanaf India tot aan Cush (een deel van het hedendaagse Afrika) te redden.

Haar dappere en moedige acties zijn door alle generaties heen herdacht en zijn sindsdien een Joodse nationale feestdag geworden die Purim wordt genoemd.

Tijdens Purim wordt het verhaal van Esther voorgelezen in de synagogen, en geschenkmanden gevuld met hamantaschen, gebak, snacks, wijn en sappen worden gegeven aan buren, vrienden, familie en geliefden. Kinderen en volwassenen verkleden zich in originele kostuums en creatieve maskers ter ere van koningin Esther, die haar joodse identiteit verborg, en mensen feesten en dansen tot diep in de nacht.

Maar voordat we doorgaan naar haar triomfantelijke einde, het begin van Esthers leven was geen sprookje:

“Mordechai was de pleegvader van een bijzonder knap en aantrekkelijk meisje, Hadassa, die in het Perzisch Esther werd genoemd. Zij was de dochter van zijn oom. Hij had haar na de dood van haar ouders als dochter aangenomen.” – Esther 2:7

Esther was een weesmeisje dat in ballingschap leefde in Susa. Ze had niet veel, maar wat ze wel had was schoonheid.

Toen koning Ahasveros koningin Vasti had verbannen wegens haar weigering om zich bij hem aan te sluiten bij zijn koninklijk banket, ging hij op zoek naar een mooie jonge vrouw in haar plaats. Al snel werd ze samen met vele andere jonge maagden naar het koninklijk paleis gebracht om te strijden om de kans om koningin te worden.

Esther vond genade bij iedereen die haar zag. Ze onderging maandenlange schoonheidsbehandelingen, at speciaal voedsel en kreeg zeven vrouwelijke bedienden om op haar wenken te bedienen. Uit alle mooie jonge vrouwen koos koning Ahasveros Esther en kroonde haar tot koningin.

Als je dacht dat zij nog lang en gelukkig was, denk dan nog eens goed na: er loerde een sinister gevaar onder de oppervlakte in de vorm van een machtsdorstige en invloedrijke man genaamd Haman.

Haman was woedend op Esthers oom, Mordechai, die niet wilde buigen om hem te eren toen hij langs de stadspoort liep. Dus overtuigde hij koning Ahasveros om te verordenen dat alle Joden moesten worden gedood.

Toen Esther dit verschrikkelijke nieuws ontving, moest ze een beslissing nemen: zou ze haar identiteit bekendmaken om haar volk te redden? Of zou ze zich blijven verstoppen om haar eigen huid te redden?

"Toen liet Esther aan Mordechai zeggen: ‘Roep alle Joden uit Susan bij elkaar en ga voor mij vasten. Eet of drink niet gedurende drie dagen en nachten. Mijn dienaressen en ik zullen hetzelfde doen. Daarna zal ik ondanks het verbod, naar de koning gaan. Als ik dan moet sterven, dan zij het zo.’” - Esther 4:15-16

Een weeskind wordt op wonderbaarlijke wijze verheven tot een positie van macht en rijkdom, maar komt oog in oog te staan met een van de meest kritieke momenten in de Joodse geschiedenis.

De meesten zouden dit weesmeisje afdoen als machteloos om haar volk te redden, dat zou kunnen worden weggevaagd in een opwelling van een temperamentvolle en meedogenloze regeringsfunctionaris en het zegel van een koningsring.

De eerste dagen van Esthers harde leven bereidden haar voor om een vrouw te worden met een moedig karakter en grote wijsheid - nobel genoeg om haar eigen leven te riskeren om haar volk te redden.

Waar is God in dit alles? Was Hij blind voor het kwaadaardige plan dat dreigde Zijn volk te vernietigen?

Hoewel God niet duidelijk bij naam wordt genoemd in het boek Esther, schijnt Zijn aanwezigheid door en door.

Wat zegt de Bijbel over de wees en de wezen?

Gods woord is heel duidelijk dat Zijn hart uitgaat naar de wezen en de wezen en dat Hij er is om hen te beschermen tegen alle kwaad en ervoor te zorgen dat ze alles hebben wat ze nodig hebben.

Hij verschaf recht aan weduwe en wees. Hij heft vreemdelingen life en geeft hun voedsel en kleding. – Deuteronomium 10:18

Yeshua zorgde voor de wees, de weduwe en de nederige; in feite waren Zijn leven en bediening gewijd aan het verheffen van de onderdrukten, en Hij verrichtte vele wonderen om dit te bewijzen.

Hij wekte de enige zoon van een weduwe op die door de stadspoort werd gedragen om begraven te worden (Lukas 7:11-17), eerde en bemoedigde degenen die in armoede leefden (Lukas 6:20-21), en leerde Zijn discipelen om hun geloof in dienstbetoon zoals in Jakobus 1:27:

"De christen die zuiver is en op wie God onze Vader niets heft aan te merken, zal wezen en weduwen bijstaan in hun nood. Hoe slecht en vuil de wereld ook is, hij zal zuiver blijven."

Het is duidelijk dat Esther niet is vergeten waar ze vandaan kwam, en ze stapte moedig uit en vocht voor de rechten van de machtelozen en de onderdrukten. Met gevaar voor eigen leven stelde ze haar Joodse identiteit bloot aan koning Ahasveros en smeekte ze hem om haar en haar volk te sparen en een einde te maken aan de kwaadaardige plannen van Haman.

Klinkt dat bekend? Yeshua deed hetzelfde voor ons. Hij nam de rol aan van een nederige dienaar die knielt voor een machtige koning en vocht ook om de plannen van de vijand teniet te doen toen Hij God de Vader smeekte om ons onze zonden te vergeven.

Of zoals de psalmist Asaf zegt in Psalm 82:2-3:

"Spreek uw oordeel uit over armen en wezen, laat het recht zegevieren voor de armzaligen en hen die niets hebben. Bevrijd de man die wordt vernederd en de arme, red hen uit de handen van de misdadigers.”

Het verhaal van Esther komt om te bewijzen dat ongeacht welke ongelukkige omstandigheden je leven verontrusten, er een held in ieder van ons is; en dat de 'weduwe en de wees' geen tweederangsburgers zijn, maar sterke en veerkrachtige individuen die, als ze de kans krijgen, het vermogen hebben om in moeilijke omstandigheden op te staan met moed waarvan sommigen alleen maar konden dromen.

Net zoals Yeshua en Esther zich de onderdrukten en machtelozen herinnerden en voor hun zaak vochten, moeten wij dat ook doen. Purim is een tijd van het vieren van de overwinning op het kwaad, waarvan we vandaag nog steeds profiteren. We moeten echter ook bedenken dat de armen nog steeds bij ons zijn.

Elke dag worden kinderen nog steeds in de steek gelaten door hun ouders, kan een echtgenoot plotseling zijn man of vrouw verliezen en weegt armoede nog steeds zwaar op het leven van hardwerkende gezinnen.

Purim is een gelegenheid, niet alleen om de heldhaftige daden van Esther en de eeuwige vergeving van Yeshua te vieren, maar ook om geschenken te geven aan de armen.

Het Joodse volk noemt deze traditie in het Hebreeuws 'Matanot L'evyonim', wat geschenken aan de armen betekent. Alles van het geven op een financiële manier of het doneren op een andere manier is een uitstekende manier om deze oprechte Purim-traditie te vervullen.

Het is goed om de voorbeeldige daden van Yeshua en de moedige daden van koningin Esther te gedenken.

Jij en ik zijn misschien niet geboren met koninklijk bloed door geboorte, maar door Yeshua bezitten we een adel die van binnenuit komt. En die adel? Dat kan de wereld redden.

Zoals we in het Hebreeuws zeggen: Mishenichnas Adar marbin b'simcha - Wanneer de maand Adar begint, neemt onze vreugde toe!

We wensen u een gelukkig Purim toe!