De Gevallenen Opheffen

Beste vrienden,

Terwijl we deze brief schrijven, zijn onze harten zwaar vanwege het gewicht van het voortdurende geweld en de oorlog. Ons land is een slagveld geworden en onze mensen zijn de slachtoffers. De sirenes zijn de achtergrondmuziek van ons leven geworden en het gevoel van veiligheid is een verre herinnering geworden. In tijden als deze is het belangrijk om terug te denken aan onze wortels en de beloften die hebben geleid tot de vorming van dit thuisland.

Meer dan een eeuw geleden maakte de Balfour Declaration op 2 november 1917 de weg vrij voor de realisatie van een nationaal thuis voor het Joodse volk in het toenmalige Palestina. Het was een beslissend moment dat ons een toevluchtsoord beloofde, een plek waar we in vrede konden leven, werken en onze families grootbrengen.

Het klimaat dat leidde tot de Balfour Verklaring was zeer complex. Onder premier David Lloyd George werd de Britse regering steeds ontvankelijker voor het idee van een Joods thuisland. Verschillende factoren beïnvloedden deze houding, variërend van politiek opportunisme tot een oprechte morele verplichting ten opzichte van de Joodse zaak. Het document was een politieke en diplomatieke mijlpaal die de basis legde voor de moderne staat Israël.

Maar de recente oorlog die uitbrak op 7 oktober heeft dat gevoel van veiligheid aan diggelen geslagen en het leven van zovelen in onze gemeenschap ontwricht.

Laten we het hartverscheurende verhaal van Sivan Cohen met jullie delen, één van de duizenden verhalen die op dit moment het hart van onze natie verscheuren. Sivan en Yaniv waren onafscheidelijk gedurende de negen maanden dat ze samen een leven opbouwden in Kibboets Reim. Op die noodlottige dag genoten ze van een feestje in de kibboets, een korte onderbreking van de stress van het dagelijkse leven. Toen de sirenes loeiden, was Yanivs eerste instinct om Sivan gerust te stellen, door te suggereren dat het slechts raketten waren en dat ze snel voorbij zouden gaan. Toen de realiteit van de situatie zich ontvouwde, zochten Yaniv en Sivan een schuilplaats, hoewel hij bij het veiligheidsteam wilde blijven om de aanvallers af te weren.

Ze zochten allebei dekking en verzorgden onderweg gewonden. Yaniv, zelfs nadat hij verwondingen had opgelopen, pikte zoveel mogelijk mensen op in hun auto en bleef ze in veiligheid brengen, terwijl ze de lichamen die op de weg lagen ontweken. Toen ze de militaire basis bereikten, werden ze gescheiden en lagen ze aan weerszijden van een voertuig als dekking. Yaniv sprak zijn laatste woorden tegen Sivan, hij zei dat hij van haar hield en dat het hem speet. Uren later hoorde Sivan van zijn dood en nu leeft ze met de ondraaglijke pijn van het verlies van iemand die onvoorwaardelijk van haar hield.

Het verhaal van Sivan is een van de ontelbare verhalen die de afschuwelijke persoonlijke tol van het huidige conflict laten zien. Levens worden verwoest, gezinnen uit elkaar gerukt en dromen veranderen in nachtmerries.

We hebben nu meer dan ooit jouw steun nodig. Jouw donatie kan ons helpen de broodnodige medische, financiële en emotionele steun te bieden aan mensen zoals Sivan, die op tragische wijze door de oorlog zijn getroffen.

Klik hier om vandaag nog een verschil te maken in iemands leven.

Onze lotsbestemmingen zijn met elkaar verbonden in tijden van strijd en vrede, en we hopen oprecht dat jullie ervoor kiezen om ons bij te staan in deze moeilijke tijden.

Met oprechte dankbaarheid,

Barry & Batya Segal